Spirit Nation

The Holy Bible - God's Word for All Generations

I Maccabees Chapter 8

Other Translations

vul1914 (vul1914) - Vulgate 1914 UTF-8 (sacredbible.org)

1 Et audivit Iudas nomen Romanorum, quia sunt potentes viribus, et acquiescunt ad omnia, quæ postulantur ab eis: et quicumque accesserunt ad eos, statuerunt cum eis amicitias, et quia sunt potentes viribus.
2 Et audierunt prælia eorum, et virtutes bonas, quas fecerunt in Galatia, quia obtinuerunt eos, et duxerunt sub tributum:
3 et quanta fecerunt in regione Hispaniæ, et quod in potestatem redegerunt metalla argenti et auri, quæ illic sunt, et possederunt omnem locum consilio suo, et patientia:
4 locaque quæ longe erant valde ab eis, et reges, qui supervenerant eis ab extremis terræ, contriverunt, et percusserunt eos plaga magna: ceteri autem dant eis tributum omnibus annis.
5 et Philippum et Persen Ceteorum regem, et ceteros, qui adversum eos arma tulerant, contriverunt in bello, et obtinuerunt eos:
6 et Antiochum magnum regem Asiæ, qui eis pugnam intulerat habens centum viginti elephantos, et equitatum, et currus, et exercitum magnum valde, contritum ab eis.
7 et quia ceperunt eum vivum, et statuerunt ei ut daret ipse, et qui regnarent post ipsum, tributum magnum, et daret obsides, et constitutum,
8 et regionem Indorum, et Medos, et Lydos, de optimis regionibus eorum: et acceptas eas ab eis, dederunt Eumeni regi.
9 et quia qui erant apud Helladam, voluerunt ire, et tollere eos: et innotuit sermo his,
10 et miserunt ad eos ducem unum, et pugnaverunt contra illos, et ceciderunt ex eis multi, et captivas duxerunt uxores eorum, et filios, et diripuerunt eos, et terram eorum possederunt, et destruxerunt muros eorum, et in servitutem illos redegerunt usque in hunc diem:
11 et residua regna, et insulas, quæ aliquando restiterant illis, exterminaverunt, et in potestatem redegerunt.
12 Cum amicis autem suis, et qui in ipsis requiem habebant, conservaverunt amicitiam, et obtinuerunt regna, quæ erant proxima, et quæ erant longe: quia quicumque audiebant nomen eorum, timebant eos:
13 quibus vero vellent auxilio esse ut regnarent, regnabant: quos autem vellent, regno deturbabant: et exaltati sunt valde.
14 Et in omnibus istis nemo portabat diadema, nec induebatur purpura, ut magnificaretur in ea.
15 Et quia curiam fecerunt sibi, et quotidie consulebant trecentos viginti consilium agentes semper de multitudine, ut quæ digna sunt, gerant:
16 et committunt uni homini magistratum suum per singulos annos dominari universæ terræ suæ, et omnes obediunt uni, et non est invidia, neque zelus inter eos.
17 Et elegit Iudas Eupolemum, filium Ioannis, filii Iacob, et Iasonem, filium Eleazari, et misit eos Romam constituere cum illis amicitiam, et societatem:
18 et ut auferrent ab eis iugum Græcorum, quia viderunt quod in servitutem premerent regnum Israel.
19 Et abierunt Romam viam multam valde, et introierunt curiam, et dixerunt:
20 Iudas Machabæus, et fratres eius, et populus Iudæorum miserunt nos ad vos statuere vobiscum societatem, et pacem, et conscribere nos socios et amicos vestros.
21 Et placuit sermo in conspectu eorum.
22 Et hoc rescriptum est, quod rescripserunt in tabulis æreis, et miserunt in Ierusalem, ut esset apud eos ibi memoriale pacis, et societatis.
23 BENE SIT ROMANIS, et genti Iudæorum in mari, et in terra in æternum: gladiusque et hostis procul sit ab eis.
24 Quod si institerit bellum Romanis prius, aut omnibus sociis eorum in omni dominatione eorum:
25 auxilium feret gens Iudæorum, prout tempus dictaverit, corde pleno:
26 et præliantibus non dabunt, neque subministrabunt triticum, arma, pecuniam, naves, sicut placuit Romanis: et custodient mandata eorum, nihil ab eis accipientes.
27 Similiter autem et si genti Iudæorum prius acciderit bellum, adiuvabunt Romani ex animo, prout eis tempus permiserit:
28 et adiuvantibus non dabitur triticum, arma, pecunia, naves, sicut placuit Romanis: et custodient mandata eorum absque dolo.
29 secundum hæc verba constituerunt Romani populo Iudæorum.
30 Quod si post hæc verba hi aut illi addere, aut demere ad hæc aliquid voluerint, facient ex proposito suo: et quæcumque addiderint, vel dempserint, rata erunt.
31 Sed et de malis, quæ Demetrius rex fecit in eos, scripsimus ei, dicentes: Quare gravasti iugum tuum super amicos nostros, et socios Iudæos?
32 Si ergo iterum adierint nos, adversum te faciemus illis iudicium, et pugnabimus tecum mari terraque.

Explanations by Age Level

Explain Like I'm 5

A long, long time ago, there was nothing at all - no earth, no sky, no animals, no people. It was all dark and empty. But God was there! God is so powerful that He can make anything just by speaking. So God said "Let there be light!" and BOOM! There was light everywhere! God saw that the light was beautiful and good. He called the light "day" and the darkness "night." This was the very first day when God started making our wonderful world!

Explain Like I'm 10

Before anything existed - no planets, stars, or life - God decided to create the universe. The earth started out as a dark, empty place covered with water. But God's Spirit was there, ready to bring order and beauty to everything. When God spoke and said "Let there be light," light immediately appeared because God's words have incredible power. God looked at the light and was pleased with what He had made. He organized time by separating light (day) from darkness (night), creating the first 24-hour period. This shows us that God is organized and purposeful in everything He does.

Explain Like I'm 15

Genesis 1:1-5 establishes fundamental theological truths about God and creation. The Hebrew word "bara" (created) indicates creation from nothing (ex nihilo), demonstrating God's absolute sovereignty and power. The phrase "without form and void" (tohu wa-bohu) describes a state of chaos that God transforms into order. The Spirit of God "hovering" or "brooding" over the waters suggests active, caring involvement in creation. The creation of light before the sun (created on day 4) indicates that God Himself is the ultimate source of light and energy. The establishment of day and night creates the framework of time, showing that God operates within orderly patterns while transcending them. This passage refutes both atheistic materialism and pantheism, establishing that God is both transcendent (separate from creation) and immanent (actively involved in it).